به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، مسیر زندگی برای هیچ کسی هموار و مسطح نیست و خداوند نیز در در قرآن کریم این امر را یاد آور می‌شود و می‌فرماید: «لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِی کَبَدٍ؛ که ما انسان را به حقیقت در رنج و مشقّت آفریدیم».

همواره در زندگی، پستی و بلندی‌هایی وجود دارد که گاهی رنج های فراوانی را برای انسان به همراه می‌آورند؛ اما برخی از اوقات همین رنج‌های طاقت فرسا سبب می‌شوند جهان بینی دیگری به روی انسان گشوده شود و اموری را ببیند که پیش از آن به سادگی از کنارش عبور می‌کرده است، اموری که به قدری با ما ملموس بودند که ناخواسته فراموش شان می‌کردیم.

تردیدی نیست که عبور از مشکلات و سختی‌ها، با همه پندهایی که می‌تواند برای ما به همراه داشته باشد دشوار و رنج آور است و گاهی عبور از این مسیر برای انسان غیر ممکن است. در این شرایط، انتخاب و حضور یک همراه مناسب، اهمیت خود را به خوبی نشان می‌دهد که چگونه یک معیار درست در انتخاب همراه می تواند فردی را از مسیرهای سخت و پرتگاه‌ها نجات دهد و او را به قله برساند و یا اینکه سبب سقوط او شود.

در این راستا با بانوی پژوهشگری به گفت‌وگو نشستیم که علاوه بر اینکه در سختی و مشکلات، سر تسلیم فرود نیاورده است توانسته با انتخاب درست یک همراه، به خوبی این مسیر را طی کند.

زینب باقر زاده اول در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، عنوان کرد: در دوران دبیرستان در رشته ریاضی و فیزیک تحصیل می‌کردم و بعد از آن وارد حوزه علمیه شدم و در سال۱۳۸۶ موفق شدم از پایان‌نامه‌ام دفاع کنم و بعد برای رشته ارشد شیعه شناسی گرایش کلام وارد دانشگاه ادیان و مذاهب شدم.

وی بیان کرد: هشت ماه از عروسی مان گذشته بود که علائم بیماری (MS) شروع شد و بعد از مدتی پزشکان بیماری‌ام را تشخیص دادند و بیماری کم کم پیشرفت کرد.

وی با اشاره به اینکه قبل از اینکه بیماری عارض شود فرد فعالی بودم، اظهار کرد: از سال ۱۳۷۹ یعنی در دوران پیش دانشگاهی هیات متوسلین عقیله بنی هاشم (س) را ایجاد کردیم که حدود ۲۳ سال است هر هفته برنامه دارد در گذشته که امکان فعالیت بیشتری داشتم در برنامه های عملیاتی مشارکت می‌کردم و در حال حاضر در برنامه های پشت صحنه مانند دعوت از سخنران و... فعالیت می‌کنم همچنین جلسات و دورهمی‌های دوستانه‌ای داریم که در آن به فعالیت‌های مطالعاتی پیرامون محبت امام زمان (عج) مشغول هستیم.

باقر زاده اول اضافه کرد: از ابتدا عضو انجمن کلام بودم که اوایل فعالیت زیادی انجام نمی‌شد اما در حال حاضر در ارائه مقاله فعالیت‌هایی انجام می‌دهم همچنین به مباحثه تفسیری و تدریس تفسیر نیز مشغول هستم.

وی تاکید کرد: حفظ روحیه باعث شد که بیماری به من غلبه نکند و بتوانم فعالیت های خود را ادامه بدهم و برای حفظ روحیه نیاز دارم که در جمع باشم و فعالیت کنم و با همه سختی‌هایی که وجود دارد با توسل به اهل بیت (ع) تلاش می‌کنم که مطالعاتی داشته باشم تا سلامتیم نیز بیشتر تحلیل نرود.

وی در توصیه‌ای به طلاب جوان گفت: به انگیزه و هدفی که برای آن وارد حوزه علمیه شدند فکر کنند و خدا را شاکر باشند و شکر خود را از طریق عملکرد بهتر، تفکر بهتر و بهتر درس خواندن به خداوند نشان بدهند.

باقر زاده اول اظهار کرد: این بیماری سبب شد تا نقاط کوری که در زندگی دیگران وجود دارد و کسی به آن دقت ندارد تا برای آن خدا را شکر کنند به من نشان داده شود؛ به همین خاطر تاکید می‌کنم که جوان‌ترها بی‌انگیزگی و تنبلی را کنار بگذارند و به افرادی مانند من نگاه کنند و خدا را به خاطر سلامتی و قدرتی که به آن‌ها داده است شاکر باشند و خوب درس بخوانند و فعالیت کنند و به مسائل دنیوی و مادی که در جوامع رواج پیدا کرده است و سبب چشم و هم چشمی شده است و گاهی باعث کاهش زی طلبگی نیز شده است را رها کنند.

وی بیان کرد: برخی از طلاب و دانشجوهای جوان بسیار موفق هستند اما برخی با کوچکترین ناکامی و بهانه‌ای افسرده می‌شوند و دست از فعالیت بر می‌دارند به همین خاطر توصیه می‌کنم در این زمینه متفکرانه پیش بروند.

این پژوهشگر یادآور شد: به لطف الهی و حضور همسرم هست که توانسته‌ام فعالیت‌هایم را ادامه بدهم؛ اگر ایشان نبود نمی توانستم ادامه بدهم زیرا بیماری به حدی پیشرفت‌ کرده است که در استفاده از انگشتان دستم هم با مشکل مواجه هستم و نوشتن یک پیام ساده نیز برایم دشوار است.

وی بیان کرد: در این مسیر همسرم نقش بسیار پررنگی داشته است در حالی که بسیاری از افراد با این شرایط کنار نمی‌آیند و جدا می‌شوند اما همسرم کنارم ماند و کمکم کرد، در حالی که خودشان نیز درس شان را در مقطع دکتری تمام کردند اما به خاطر مسئولیت‌هایی که بر دوش شان هست اتمام رساله شان ۱۴ ترم طول کشیده است.

انتهای پیام